Τι έγινε στο Γουίμπλετον?

Όταν εκείνο το βράδυ, στην καρδιά της καραντίνας έλαβα το μήνυμα από την φίλη μου Μαριλένα Αργυρού η οποία με ενημέρωνε ότι το Γουίμπλετον ήταν ασφαλισμένο και ότι θα πάρει αποζημίωση 140 εκατομμύρια, δεν
πίστευα ότι θα έρθει στιγμή να γράψω σχετικό άρθρο και να με φιλοξενήσει σε δικό της μέσο. Το θέμα μου ήταν να αναφερθώ στο risk management και τη διαχείριση των κινδύνων μέσα σε μία επιχείρηση. Δεν νομίζω, όμως, ότι
υπάρχει καλύτερο και πιο επίκαιρο παράδειγμα από αυτό του Γουίμπλετον και της διαχείρισης των κινδύνων που είχε κάνει με την προσθήκη στο ασφαλιστήριο, της κάλυψης της πανδημίας 17 χρόνια πριν, βάσει της οποίας θα
αποζημιωθεί με 140 εκατομμύρια.
Τι έκανε, λοιπόν, και τι αξία έχει για όλους εμάς; Αυτό που σίγουρα φαίνεται να έκανε είναι ότι είχε προσθέσει στο ασφαλιστήριο το ενδεχόμενο αναβολής του τουρνουά λόγω πανδημίας! Πώς σκέφτηκαν να ζητήσουν αυτή τη συγκεκριμένη
κάλυψη και μάλιστα 17 χρόνια πριν;
Είδαν οι διοργανωτές του την πανδημία να έρχεται ενώ κανένας άλλος δεν μπορούσε να τη δει;
Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο 17 χρόνια πριν, το 2002 βλέπουμε ότι τότε ο ιός Sars εξαπλωνόταν ραγδαία και απειλούσε τη διεξαγωγή του τουρνουά. Έτσι, έναν κίνδυνο που μέχρι εκείνη στιγμή ποτέ δεν τους είχε περάσει από το μυαλό, τον
αναγνώρισαν και πήραν μέτρα κάνοντας την απαραίτητη προσθήκη στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο. 17 χρόνια μετά φαίνεται ότι έκαναν μία εξαιρετική επένδυση καθώς τα 34 εκατομμύρια που έδωσαν σ’ αυτά τα 17 χρόνια έγιναν 140! (2 εκατομμύρια ετήσια ασφάλιστρα μόνο για την κάλυψη της πανδημίας).

Ποια είναι λοιπόν τα «μαθήματα» που μπορούμε να πάρουμε για το ασφαλιστήριο συμβόλαιο της δικής μας επιχείρησης;

Μάθημα 1ο: Όσο πλούσιος κι αν είναι κάποιος, όσο εύρωστη επιχείρηση και αν έχει, η ασφάλιση είναι must.

Μάθημα 2ο: Δεν υπάρχει ασφαλιστήριο συμβόλαιο που να καλύπτει τα πάντα. Το ασφαλιστήριο συμβόλαιο βοηθά να δημιουργηθεί ένα δίχτυ προστασίας. Όμως, το δίχτυ έχει τρύπες, άλλες μεγαλύτερες κι άλλες μικρότερες.

Μάθημα 3ο: Πάρτε αδιάβροχο και όχι ομπρέλα! Είναι καλύτερο να έχετε όσο πιο πολλές καλύψεις μπορείτε έστω και με μεγάλες απαλλαγές, ώστε να καλύπτεστε σφαιρικά. Το Γουίμπλετον έδινε 2 εκατομμύρια το χρόνο για 17 χρόνια και αποζημιώνεται τώρα με 140 εκατομμύρια.

Μάθημα 4ο: Το ασφαλιστήριο δεν είναι κόστος, είναι επένδυση. Πολλές φορές μοιάζει να είναι ένα αναπόφευκτο κόστος αλλά θα αποβεί σωτήριο όταν θα έρθουν τα δύσκολα. Η απόφασή των διοργανωτών του Γουίμπλετον να ασφαλίσουν το event για πανδημία δικαιώθηκε αφού αποζημιώθηκαν για τις απώλειες εσόδων από τα εισιτήρια και τα δικαιώματα των τηλεοπτικών καναλιών.

Μάθημα 5ο: Υπάρχει κάλυψη για τα πάντα, αρκεί να ζητηθεί και να πληρωθεί.

Καταρτίστε μία λίστα με τους κινδύνους που απειλούν την επιχείρησή σας.
Συζητήστε την με το σύμβουλό σας και ζητήστε να μάθετε το ασφάλιστρο. Είδαμε όλοι μας αυτόν τον καιρό την πανδημία ως απειλή, ας τη δούμε τώρα και ως μία ευκαιρία για αλλαγή του τρόπου σκέψης μας όσον αφορά στη διαχείριση των κινδύνων που μας απειλούν. Ο στόχος της ασφάλισης δεν είναι η εξάλειψη ενός κινδύνου αλλά να βοηθήσει την επιχείρηση να περιορίσει τις επιπτώσεις του.

Το Γουίμπλετον αποζημιώνεται με 140 εκατομμύρια αλλά η διοργάνωση έχασε συνολικά 250 εκατομμύρια…
Δεν θα πρέπει κανένας μας να νιώθει άσχημα που δεν είχε προβλέψει έναν τέτοιον κίνδυνο μιας και τα τμήματα risk management των μεγαλύτερων επιχειρήσεων του κόσμου δεν είχαν συμπεριλάβει στην πλειονότητα των risk
assessments που είχαν κάνει την πανδημία ως κίνδυνο.

Είναι σημαντικό κάθε επιχείρηση να αναπτύξει ένα πλάνο διαχείρισης της επιχειρηματικής συνέχειας (Business Continuity Management – BCM) έτσι ώστε να τη βοηθήσει να ανακάμψει όσο το δυνατόν γρηγορότερα από κάθε απρόοπτη ζημιά.

Γιάννης Σαμολαδάς, insurable risk manager and founder, TRUCK & CARGO INSURANCE, IRM

για την 15νθήμερη ηλεκτρονική έκδοση για τους επαγγελματίες των λειτουργιών και της εφοδιαστικής αλυσίδας “Operations Network”